آرزوی وصل

اگر گناه وزن داشتهیچ کس را توان آن نبود که قدمی برداردتو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی…و من شاید کمر شکسته ترین بودم  اگر غرور نبودچشم هایمان به جای لب هایمان سخن نمی گفتندو ما کلام محبت را در میان نگاه های گهگاهمانجستجو نمی کردیم   اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیمبا اولین خمیازه به خواب می رفتیمو هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمی کردیم   اگر خواب حقیقت داشتهمیشه خواب بودیمهیچ رنجی بدون گنج نبود…ولی گنج ها شایدبدون رنج بودند   اگر همه ثروت داشتنددل ها سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدندو یک نفر در کنار خیابان خواب گندم نمی دیدتا دیگران از سر جوانمردیبی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کننداما بی گمان صفا و سادگی می مرد…   اگر همه ثروت داشتنداگر مرگ نبودهمه کافر بودندو زندگی بی ارزش ترین کالا بود   اگر عشق نبودبه کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟کدام لحظه ی نایاب را اندیشه می کردیم؟و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟آری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم…   اگر عشق نبوداگر کینه نبودقلب ها تمامی حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند   اگر خداوندیک روز آرزوی انسان را برآورده می کردمن بی گماندوباره دیدن تو را آرزو می کردم و تو نیزهرگز ندیدن مراآن گاه نمی دانمبه راستی خداوند کدام یک را می پذیرفت ...     , ...ادامه مطلب